|
Bir duvarcı ustasının şantiye şefine
yazdığı mektup:
Sayın şantiye şefim;
İş kazası tutanağına planlama hatası diye yazmıştım. Bunu yeterli
görmeyerek ayrıntılı anlatmamı istemişsiniz. Şu anda hastanede
yatmama neden olan olaylar aynen aşağıda anlattığım gibi olmuştur:
Bildiğiniz gibi ben bir duvar ustasıyım. İnşaatın altıncı katındaki
işimi bitirdiğim zaman biraz tuğla artmıştı. Yaklaşık 250 kg kadar
olduğunu tahmin ettiğim bu tuğlaları aşağıya indirmek gerekiyordu.
Aşağıya indim, bir varil buldum, ona sağlam bir ip bağladım ve
ardından altıncı kata çıktım. İpi bir çıkrıktan geçirip ucunu
aşağıya saldım. Tekrar aşağıya indim ve ipi çekerek varili altıncı
kata çıkardım. İpin ucunu sağlam bir yere bağlayıp tekrar yukarı
çıktım. Bütün tuğlaları varile doldurdum. Aşağı indim, bağladığım
ipin ucunu çözdüm. İpi çözmemle birlikte birden kendimi havalarda
buldum. Nasıl bulmayayım? Ben yaklaşık 70 kiloyum. 250 kilogram
varil süratle aşağıya düşerken beni yukarı çekti.
Heyecan ve şaşkınlıktan ipi bırakmayı akıl edemedim. Ben yukarı
çıkarken yolun yarısında, aşağı inmekte olan tuğla dolu varille
çarpıştık. Sağ iki kaburgamın bu sırada kırıldığını sanıyorum. Tam
yukarı çıkınca, iki parmağım iple beraber çıkrığa sıkıştı;
Parmaklarım da bu sırada kırıldı. Bu esnada yere çarpan varilin dibi
çıktı ve tuğlalar etrafa saçıldı.
Varil hafifleyince, bu sefer ben aşağı inmeye varil ise yukarı
çıkmaya başladı ve yolun yarısında yine varille çarpıştık!.. Sol
bacağımın kaval kemiği de bu sırada kırıldı.
Yere inince can havli ile ipi bırakmayı akıl ettim. Bu sefer de
başımı yukarı kaldırdığımda boş varilin süratle üzerime geldiğini
gördüm!...
Kafatasımın da böyle çatladığını sanıyorum, gözümü hastanede açtım.
|
